Aikido is een krijgskunst uit Japan. Ai-Ki-Do betekend; de weg van harmonie.

De bedenker/oprichter van Aikido, Morihei Eushiba was een martial-arts meester die na de tweede wereld oorlog besloot dat hij het anders wilde doen dan andere krijgskunsten en de de vaardigheden die hij kende uit de krijgskunst wilde toepassen voor vredelievende doeleinden.

Aikido kenmerkt zich door vloeiende bewegingen en een afwezigheid van conflict. Veel aspecten uit andere krijgskunsten, schoppen, slaan de toepassing van kracht en geweld zie je bijna niet terug in Aikido. De enige strijd die de moeite waard is, is de strijd met jezelf. Met andere woorden om jezelf als persoon te ontwikkelen en een beter mens te worden.

Aikido past de Bushido (krijgsleer of code) om te leren; zelfvertrouwen, innerlijke kracht, souplesse, lichaamscoördinatie , samenwerking op een manier die geen geweld gebruikt maar de ‘tegenstander’ respecteert. Een aanvaller wordt geneutraliseerd, niet door hem/haar te verwonden maar door de kracht en snelheid van de ander om te zetten waar door de aanval nutteloos is geworden. Meestal eindigt de tegenstander dan op de grond en onder controle.

Wat niet wil zeggen dat Aikido geen waarde meer heeft als krijgskunst. Het heeft nog steeds zijn wortels in Bushido en de lessen uit de strijd op leven en dood op het slagveld. Elk moment kan een Aikidoka gevaarlijk worden. Maar dit is niet het uitgangspunt, en dit is niet wat we leren in de dojo.

Een vertaling van Aikido is ook; 1 is aan het woord, of 1 heeft het voor het zeggen. Dit betekend, vertaald naar de training en het leven; wat er ook gebeurt om me heen, ik blijf in balans en in mijn centrum. Wat er ook op me af komt, ik doe mijn ding en blijf mezelf. Dat is misschien wel een van de meest waardevolle en meest actuele lessen die Aikido ons kan geven in de moderne wereld.

Dit trainen we op de mat in de dojo elke week hoe we beter onszelf kunnen blijven in een wereld die steeds meer aan ons trekt en veel van ons verlangd.