Ik geef in mijn dojo Aikido op een traditionele manier. Wat houd dat precies in?

Praktisch gezien betekend dat we in de dojo handelen zoals ze dat oorspronkelijk in Japan ook deden. Dat gaat b.v. over de etiquette die we aanhouden in de dojo (hoe je met elkaar omgaat) maar ook bepaalde aspecten die we in Europa heel normaal vinden maar die eigenlijk niet oorspronkelijk uit Japan komen.

Een van de belangrijkste verschillen met een moderne krijgskunst is dat we geen gekleurde banden kennen in traditioneel aikido. Iedereen heeft een witte band tot iemand de zwarte band krijgt uitgereikt. Daarna mag die persoon er ook nog voor kiezen om de witte band te blijven dragen. We kennen wel graden in het traditionele Aikido, kyu’s genoemd. Je begint met de 7de kyu en als je vordert dan naar de 6de, de 5de etc. tot de 1st kyu en dan de eerste dan (zwarte band).

Maar er zijn geen examens die bepalen of je een graad omhoog gaat. Traditionele dojo’s kenden geen examen zoals je in moderne sportscholen ziet. De graad van de leerling werd bepaald door de leraar en dat was gebaseerd op de technische bekwaamheid maar ook op andere zaken zoals omgang in de dojo, het begrip van het aikido principes het gedrag naar mede studenten etc. Veel dingen waar je geen examens op kan doen. Mijn leraar heeft wel eens gezegd; elke training is een examen. En daar ben ik het mee eens. Je ontwikkeling wordt niet bepaald op één moment van een examen maar je groei over een periode.

Overigens zegt een zwarte band alleen dat je de basis van Aikido beheerst en dat je dus zelfstandig (zonder begeleiding van een leraar) Aikido mag beoefenen in een zelfstandige dojo.

Aikido is een kunst zonder einde en je kunt jezelf altijd verder blijven ontwikkelen en groeien net als andere kunsten zoals b.v. In de muziek.